Ы усебеларускі з'езд . Брэст-літоўскі мірны дагавор і абвяшчэнне БНР. Асн палажэнні устаўных грамат і статуты рады БНР. Гісторыка-прававы аналіз

3 сак 1918 г. - Брэсцкі мірны дагавор. Беларусь выступала аб'ектам, а не суб'ектам міжнародна-прававых адносін, яна не прызнавалася самастойнай. Фракцыя БСГ выступіла з ідэяй абвяшчэння незалежнасці БНР. 25 сакавіка 1918 г. прынята трэцяя ўстаўная грамата “незалежнасць БНР”. У грамаце: - перагляд ўмоў Брэсцкага міру, самастойнае падпісала пагадненне. Германія не прызнавала БНР самастойнай адзінкай. Пасля 1918 г. у Германіі Расія дэнансавала Брэсцкі мір і рушыла Чырвоную Армію на Захад. Не маючы ўзброеных сіл і прызнання з боку буйнейшых дзяржаў свету, Рада БНР не змагла арганізаваць суцраціўлення. 10 снежня 1918 г. Чырвоная Армія ўвайшла ў Мінск. Боль-шасць членаў Рады і ўрада пакінулі сталіцу і спыніліся ў Гродне, дзе заставаліся да пачатку красавіка 1918 г., гэта значыць да адыходу з Беларусі германскіх войскаў. СНК Зап обл ў ночь с 18 на 19 февраля 1918 г. эвакуируется в Смоленск. Власть в Минске берет в свои руки исполком Рады Всебелорусского съезда. 21 февраля 1918 г. он обратился к народу Беларуси с 1-й Уставной грамотой, в которой объявил себя временной властью на Беларуси и учредил Народный Секретариат. 3 марта 1918 г.- Брестский мирный договор, часть Беларуси у Германии. 9 марта ісполком переименовывался в Раду БНР. Призидиум возглавляет председетель БСГ И.Н. Середа. Рада — законодательный орган до созыва Учредительного съезда, исполнительный орган — Народный Секретариат. Во 2-й Уставной грамоте объявлялись демократические свободы: слова, печати, 8 час рабочий день, отменялась частная собственность на землю. 19 марта 1918 г.— 1-е заседание Рады I Всебелорусского съезда. 25 марта 1918 г. 3-я Уставная грамота - БНР объявлялась независимым и вольным государством. 25 апреля 1918 г. текст телеграммы германскому императору (благодарность за освобожде-ние Беларуси от большевистского угнетения и анархии). Указанная телеграмма вызвала волну протеста в различных слоях общества. 12 июля 1918 г. Народный Секретариат постановлением № 1 признал все декреты недействительными. Всем предписывалось пользоваться законами бывшего Временного правительства до установления законов БНР. После ноябрьской революции 1918 г. в Германии Россия анну-лировала все условия Брестского мира и начала освобождение территории Беларуси. Рада Беларуси не смогла организовать сопротивление и переехала в Гродно, где находилась до ухода из Беларуси германских войск. Таким образом, акт 25 марта 1918 г. лишь декларировал же-ланную независимость Беларуси и остался в истории как акт только политический. Рада БНР и Народный Секретариат фактически не были ре-альными органами власти, а лишь положили начало государ-ственной организации. В юридическом смысле БНР государством не была, так как не было реального функционирования системы органов власти, правотворческой деятельности, их реализации. В силу неблагоприятных внешнеполитических и внутриполи-тических обстоятельств, оторванности деятелей и партий БНР от широких народных масс вопрос о создании белорусской государ-ственности так и не был решен. Но акт о независимости БНР, де-ятельность ее Рады активизировали рост национального самосоз-нания, привлекли большое внимание к белорусскому вопросу и в конечном итоге привели к образованию ССРБ. Першы Усебеларускі з 'езд праходзіў 5— 17 снежня 1917г. у Мінску. 3 1872 дэлегатаў 1167 мелі права рашаючага гола-су, 705 — дарадчага. Па сацыяльнаму складу дэлегаты прадстаўлялі галоўным чынам сялян, рабочых, сярэднія і ніжэйшыя слаі інтэлі-генцыі; па нацыянальнаму — галоўным чынам беларусаў.Аднак члены прэзідыума Усебеларускага з'езда не пад-парадкаваліся рашэнню СНК Заходняй вобласці. 18 снеж-ня 1917 г. яны правялі падпольнае пасяджэнне ў дэпо Лібава-Роменскай чыгункі, на якім выбралі выканкам рады з'езда на чале з лідэрам народніцкага крыла Беларускай Сацы-ялістычнай Грамады (БСГ) Ф. Грыбам. Выканкам рады з'езда паставіў задачу падрыхтоўкі ўзброенай барацьбы за ідэалы беларускай дзяржаўнасці, а таксама паслаў сваю дэлегацыю ў Брэст, дзе ішлі перагаворы паміж кайзе-раўскай Германіяй і Савецкай Расіяй. Але ні тым, ні другім бокам яна афіцыйна не была прынята.У першай устаўной грамаце падкрэслівалася, што «бе-ларускі народ павінен здзейсніць сваё права на поўнае са-мавызначэнне, а нацыянальныя меншасці — на нацыя-нальна-персанальную аўтаномію.Правы нацыі павінны знайсці сваё здзяйсненне шляхам склікання на дэмакратычных асновах Устаноўчага Сойму». 9 сакавіка 1918 г. выканкам Усебеларускага з'езда прыняў другую ўстаўную грамату, у якой аб'явіў Беларусь «у рубяжох расьсяленьня і лічбавай перавагі беларускага на-роду» Народнай Рэспублікай — БНР. Выканкам быў пе-райменаваны ў Раду БНР, прэзідыум якой узначаліў прад-стаўнік БСГ І.М. Серада. Рада аб'яўлялася заканадаўчым органам да склікання Устаноўчага з'езда, дэлегаты якога выбіраліся на аснове роўнага, тайнага і прапарцыянальна-га выбарчага права. Выбіраць і быць выбранымі маглі .ўсе грамадзяне незалежна ад роду заняткаў, нацыянальнай прыналежнасці і веравызнання.Выканаўчым органам аб'яўляўся Народны сакратары-ят, які назначала Рада і які быў адказны перад ёй. Другой устаўной граматай дэклараваліся дэмакратычныя правы і свабоды (слова, друку, сходаў і г. д.), адмянялася прыват-ная ўласнасць на зямлю з перадачай яе без выкупу тым, хто яе апрацоўваў. У межах БНР усім народам давалася права на нацыянальна-персанальную аўтаномію, кожны народ атрымліваў права карыстацца сваёй мовай.